هدف طاسی خویشتن را بوسیله دقت وارسی کنید. چرا می خواهید سخنرانی کنید؟ هر پیامی در خطبه تان باید به آن هدف ربط داشته باشد تا قضیه ی شما را استقامت کند.
درک هدف طاسی سخنرانی
بوسیله سخنرانی قرین هرمی وارونه بیندیشید. قاعده ی هرم نشانگر هدف کلیِ سخنرانی است. هنگامی که سخنران سیلان اش را بازتعریف و تشریح می کند و به طرحِ مناظره های پشتیبان می پردازد، هرم رفته رفته باریک برنده و باریک نم می شود تا سخنران نکته اش را به شکلی اثرگذار اشعار کند. اغلب اوقات آسان است که بر ساخته ترین نکته تمرکز کنید؛ ولی به همان حد نیز عمده است که گامی بوسیله عقب بردارید و مرام طاسی سخنرانی را ممارست کنید.
از نگرگاهی گسترده تر، سخنران باید از خویشتن بپرسد: امیدوارم که از این سخنرانی چه چیزی به دست آورم؟ آیا هدفم خبر رسانی است؟ وظیفه خور کردن دیگران؟ خواه شاید کمی از هر دو؟ یا شاید سرگرمی است؟» چهار نوع سخنرانی اصلی (و بنابراین، چهار جنس هدف) حیات دارد: اطلاع رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا سرگرمی. هر سنخ از این سخنرانی ها شاید شامل ی ویژگی هایی از دیگر گوناگون سخنرانی ها باشد تا سرانجام، ترکیبی جالب و اثرگذار خلق شود و سخنرانی به باریک ترین عمه در رأس هرم برسد.
برای نمونه، تجسمِ موضوع پایه ای مانند فیسبوک را برای مخاطب داخل نظر بگیرید: سخنران برای چه کسانی سخنرانی خواهد کرد؟ سن شان و مقیاس بینش آنها داخل چه حدی است؟ جمعی از دانشجویان شاید زمینه ی دانشِ فراخ رطوبت داخل مقایسه با شماری از مخاطبان مسن تر داشته باشند؛ البته نه وما! امروزه، مادربزرگ های بسیاری نیز می توانند بیش راحت تر از جوانی بیست ساله در دنیای فیسبوک به سوگ وگذار سرگرم شوند.
اگر شعار کلی آموزش است، شاید سخنران توضیحی درباره ی تنظیماتِ حریم خصوصی در فیسبوک عرضه دهد. وقتی وی شعار و قضیه اش را مشخص تر کند، سخنرانی شاید به این موضوع محدود شود که چرا عمده است که تنظیمات حریم خصوصی یک نفر فاش شود.
حالا خطبه ای را تخیل کنید که می خواهد مخاطبی را بازنشسته کند؛ برای نمونه، سخنران می خواهد پری سالمندی را به بهره برداری از فناوری های نوینِ رایانه و اینترنت همچون فیسبوک ترغیب بطی ء. سخنران مقدور است در اینجا نیز ناگزیر از مقداری آموزش باشد؛ اما قطعا هدف اصلی او متقاعدسازی این جمعیت است. بنابراین، می کوشد تا درباره ی مزایای شبکه های اجتماعی همچون فیسبوک یا مزایای شناختیِ یادگیری در سنین بلندی و تأثیر فناوری در گشایش آن سخن بگوید. از آنجا سخنران می تواند این قضیه را توسعه دهد که مثلا، فیسبوک ابزاری ارزشمند برای سالمندان است تا بتوانند رابطه شان را با عزیزان گیرایی حفظ کردن کنند و نیز بوسیله طور هم زمان، توانِ شعور و حافظه ی خود را که با افزایش سن به انقراض و سستی می گراید، محکمی کنند.»
سخنرانی هر هدفی که داشته باشد، سخنران باید پیش از پرداختن به نکات مشخصِ قضیه، حتما گامی به پشت بردارد تا مرام کلی و گسترده ی خطبه خود را بررسی و موشکافی کند. سخنران باید اطمینان یابد که همه ی شواهد و مطالب در سخنرانی به هدف کلی موقوف است تا محتوایی منسجم و دقیق به مخاطب ارائه دهد. هدف خاص سخنرانی
هدف اختصاص سخنرانی، موضوع و هدف کلی را با هم درمی آمیزد.
چنان که پیش تر گفته شد، سخنرانی را مشابه هرمی برعکس ببینید. وقتی سخنران هدفش را بازتعریف و تشریح می کند، سخنرانی به تدریج تا رسیدن به نکته ی پایانی مصنوع می شود. پهن ترین بخش نشانگرِ موضوع است که داخل پی آن، هدف طاسی (اطلاع رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا سرگرمی) می آید.
پس از آن، دقیق ترین سطح، مرام خاص است که موضوع و شعار طاسی را با هم خیساندن می نرم. بخاطر نمونه، چنانچه موضوع، رسانه های اجتماعی است و عزم سخنران شناسایی رسانی است، هدف خاص، خبر رسانی به مخاطب درباره ی رسانه های مدنی است. سخنران شاید با تمرکز بر مبحثی محدودتر تو موضوعش مانند توئیتر، نکته سنج نمدار شود. داخل این مورد، شعار اختصاص تر ممکن است اطلاع رسانی به مخاطب درباره ی عروج تکاملی توئیتر به نشانی یک رسانه ی اجتماعی باشد.
لول از هدف طاسی بوسیله سوی کمال مطلوب خاص، کاملا به اصلاح و گشایش مرام موقوف است. اگر سخنرانی زیاد از حد گسترده باشد، مخاطب درباره ی آنچه که سخنران می کوشد از اسلوب سخنرانی احاله دهد، سردرگم و نامطمئن خواهد شد. به طور غصه زمان، سخنران باید تعادلی برقرار کند و دریابد که بخاطر برقراری بستگی با مخاطب، چگونه از هدف کلی به سوی هدف خاص حرکت خواهد کرد. سخنران باید از نمونه دانشِ پیشینِ مخاطبان خود از موضوع سخنرانی آگاه باشد و بداند چطور ویژگی های پری شناختی آنها قرین سن، جنسیت، اتیکت و سطح تحصیلات ممکن است بر زمینه ی دانشی شان تأثیر بگذارد؟
سخنران باید با بهره گیری از استاندارد هرم وارونه، حروف حرکت به مشخص ترین و محدودترین نکته را بوسیله دقت طراحی کند و از بحثِ بیش ازحد اختصاص تو زمان خبط بپرهیزد که نتیجه ی قطعی آن، ازدست رفتنِ توجه و تمرکز مخاطب است.
اما چه می شود اگر سخنرانی بیش از یک هدف داشته باشد؟ چنان که پیش تر اشاره شد، همه ی سخنرانی ها صرفا بوسیله چهار هدف کلی محدود نمی شوند. فداکار از سخنرانی های ترغیب کننده شاید عناصری از سخنرانی های آموزنده یا سرگرم کننده را دربربگیرند. اگر این رویه باشد، تو آغاز باید اساسی ترین و بنیادی ترین هدفِ سخنرانی را شناسایی کرد و تو نهایت، روشن کرد خطبه دقیقا می خواهد چه چیزی بوسیله دست آورد؟ از این نقطه، می توانید اهداف خاص تر دیگر را تابع صبر دهید.
برای نمونه، هنگامی که سخنرانیِ ترغیب کننده ای درباره ی تاسیس توئیتر به عنوان شکل غالبِ رسانه ی اجتماعی ارائه می شود، هدف کلیِ سخنران، متقاعدکردن است و هدف خاصش، متقاعدسازی درباره ی این باور است که توئیتر، شکل غالبِ رسانه ی اجتماعی است. اما شاید سخنران اهداف دیگری هم داشته باشد؛ مثلا با واج از اینکه چطور فدایی از احصائیه های کاربریِ جعلی و تقلیدی بیشتر از حساب های کاربریِ رسمی هوادار دارند، جنبه های دیگری را هم از دنیای توئیتر نشان دهد.
سرانجام، سخنران همچنان می کوشد تا با متقاعدکردن مخاطب برای عقیده به اینکه توئیتر رسانه ی اجتماعی غالب است، به هدفی ویژه دست یابد. بهره گیری از نقل شرط های سرگرم کننده به عنوان اندکی از راهبردتان شاید دون پوشش آن هدف قرار بگیرد؛ خیر در بر خواه بالاتر از آن.
فقط بوسیله مجسم سازی هرم به پشت ادامه دهید و بوسیله ظاهر ترین نکات نزدیک تر و نزدیک تر شوید تا از این طریق، موضوع را در فرایندی نرم و آرام به هدفی ویژه و قضیه ای قائم با شواهد حقیقی توسعه دهید. مدح روند
بیان قضیه تان باید بوسیله شکلی شفاف، کمال مطلوب و نکات اصلی سخنرانی تان را بیان یواش.
قضیه تان را موشکی ببینید که فضاپیمایی را هدایت می کند که خطبه شماست. این موشک از همان فاتحه وجود دارد و به نحوی دست خط سخنرانی تان را تربیت می کند.
تحسین ِ قضیه، اساسا ارائه ی اختصار ای ساختاری از سخنرانی تان است. وقتی قضیه ای را تحسین می کنید، در واقع، برای خودتان بیان کرده اید که خطبه تان چه خواهد گفت؛ شما چه موضعی خواهید داشت و نیز هدف سخنرانی چیست. از کاری که برای محدودکردن قدم ی موضوع سخنرانی تان انجام داده اید، نصیب بگیرید؛ شعار سخنرانی تان را تعیین کنید و قضیه ای تعریف کنید تا بقیه ی آن را لباس بخشید. شکل دادن قضیه
به سخنرانی تان بوسیله شکل طاسی نگاه کنید: مجاهدت می کنید تا از آن چه چیزی به دست آورید؟ پیام واقعی تان که امیدوارید مخاطب دریافت کند چیست؟ از اینجا، با مشهود ترشدن فرایند، مبدا به پردازش و توسعه ی قضیه تان کنید؛ تا وقتی که بتوانید یک تا پنج نکته ی اصلی خطبه تان را تعریف کنید. کمیت ی این بخش معمولا از یک تا سه جمله است. تعیین نگرش قضیه
قضیه تقریبا باید در آغاز سخنرانی تان و داخل نتیجه گیریِ توضیحات اولین معرفی کردن شود. قراردادن قضیه در آنجا راهی برای آشناکردن مخاطب با موضوع خاص تان است. این معرفی باید عبارتی اخباری باشد و بیان کند که شما از چه موضعی بحث خواهید کرد.
همچنین، به خاص کار کننده است که در چند یکسره و بلافاصله به تعاقب بیان جریان تان، تلخیص ای از اینکه چطور می خواهید به آن اهداف برسید بگویید. در پایان سخنرانی، باید مسئله تان را مجدد بیان کنید (احتمالا به شکلی مختصرتر) تا آنچه را که تو طول حروف خطبه تان به شکلی تمامیت مذاکره کرده اید، دوباره به مخاطب تان یادآوری و اثبات کنید.
مجموعه آموزش سخنرانی و فن بیان احاطه سخنرانی و لم تقریر را بیاموزید و مخاطبان را تار و مبهوت خویشتن کنید.
24،000 تومان20،000 تومان مشاهده محصول
درباره این سایت